Popsongs en Pasen
bijbelteksten rond Pasen in gesprek met hedendaagse songs.
Jij bent niet van deze wereld
Jij bent niet van deze tijd
Jij strooit zout in open wonden
En ze zijn je liever kwijt dan rijk
Ze zijn je liever kwijt dan rijk
Jij bent niet van deze wereld, zingt Stef Bos.
In het bijbelboek Johannes (hoofdstuk 10) zegt Jezus: Ik ben de goede herder. Luister! Een goede herder geeft zijn leven om zijn schapen te redden. Maar iemand die ervoor betaald wordt om op de schapen van een ander te passen, doet dat niet. Dat is geen echte herder. Hij zorgt niet goed voor de schapen want ze zijn niet van hem.
Niet van deze wereld. Stef Bos bezingt iets dat meer is dan het gewone. Wie is het, of wat is het, dat maling heeft aan de macht? Is het God, is de macht van de stilte, wie is het die zout strooit in open wonden en niet meedoet aan de kermis van de wereld? Het is in ieder geval iemand die geen kuddedier is. Misschien is het wel die herder.
Jij strooit zout in open wonden, ze zijn je liever kwijt dan rijk.
Ze zijn de liéfde liever kwijt dan rijk.
Aan welke wonden lijden we? En welke gaan door de liefde nog meer pijn doen? Het lied haakt aan bij de weerbarstigheid van echte liefde. Die is niet soft. Echte liefde is misschien wel een groot geluk, maar o, wat doet het pijn. Echte liefde bestaat alleen maar in eerlijkheid, en de prijs van eerlijkheid is altijd hoger dan je denkt. Hoeveel houden we niet op, voor onszelf, of voor elkaar?
De hemelse liefde van God voor zijn aardse wereld brengt hem ertoe ons lot te delen en zijn eigen lot uit handen te geven. Echte liefde wekt verlangen - je wilt graag voldoen aan wat die ander in je ziet. Je wilt mooi zijn, de liefde waardig. Je wilt liefde met liefde beantwoorden.
Maar als je daar mee begint, dan kom je jezelf direct tegen. Liefde maakt kwetsbaar en dat roept angsten op. Misschien wijst de ander je af als je je zo bloot geeft. Misschien raak je hem of haar weer kwijt en wat moet je dan met je blote hart in je handen? En toch - liefde kan niet bestaan als we de geliefde vast willen houden. Liefde gaat dood als we die opsluiten in een kooitje. Dat geldt voor onze aardse geliefden, maar ook voor onze liefde tot God.
Eén van de paasverhalen vertelt wat er met Maria gebeurde, een leerling en vriendin van Jezus. Ze ontmoet hem bij het lege graf. Ze denkt dat hij de tuinman is en vraagt of hij het lichaam van Jezus heeft weggehaald. Jezus zegt tegen haar: Maria! Maria gaat naar hem toe en zegt: Meester! Maar Jezus zegt tegen haar: houd me niet vast. (Joh.20:17)
Houd me niet vast. Dat is een kernzin als het over de liefde gaat. Liefde is een groeikracht en heeft groeiruimte nodig. Er zit iets oneindigs in elk mens en er zit iets oneindigs in de liefde. Elke keer als we onze geliefden teveel vasthouden, stopt die groeizame liefdeskracht. De liefde voor de ene wil liefde voor velen worden. Dat hebben velen al ontdekt toen ze kinderen kregen. Het is toch niet zo dat we minder van onze oudste gaan houden als de tweede wordt geboren? Integendeel, onze liefdeskracht groeit als er meer mensen zijn waar we van houden.
Pas als liefde wereldwijd geworden is, lijkt zij op God. Liefde is eigenlijk één groot verlangen. Een verlangen dat niet stopt maar ons steeds verder van voert, naar nieuwe bestemmingen. Luister maar naar De wens - Marco Borsato
Waarom ben ik nooit compleet gelukkig
met wat er hoort bij mij
Waarom moet er toch steeds weer iets bij
Waarom nooit eens ‘n keer
ietsje minder dan meer
Wanneer laat dat verlangen me vrij?
Marco Borsato zingt over dat consumentenverlangen van ons, om steeds maar meer te willen hebben. Om steeds maar te denken dat als we dit nog zouden hebben, of dat nog of diegene misschien, dan zouden we echt gelukkig zijn, dan hadden we rust. Eigenlijk kun je beter over behoefte spreken, als het over dit soort verlangen gaat. Behoefte kent een gebrek. Er is iets concreets dat je wenst en als je dat hebt, dan stopt de behoefte. Maar, zo ontdekken we: dan komt er weer wat nieuws voorbij, de schutter schiet een nieuwe pijl, en hup daar gaan we weer.
De kerkvader Augustinus zei eens: ‘het leven van een goed christen is niets anders dan een heilig verlangen’. Verlangen heeft iets oneindigs: het is nooit helemaal te bevredigen. En dat is pijnlijk. Daarom breken we onze verlangens in hapklare brokjes, concrete doelen die we kunnen halen.
Maar het helpt niet echt. Er komt steeds weer zo’n nieuwe pijl langs. De echte dorst van ons hart kan alleen door een grotere dorst gestild worden. We moeten als het ware door al die schreeuwende stemmen van onze behoeften heen verder naar beneden kijken, naar wat daaronder ligt.
Waar komt dat grenzeloze, oneindige verlangen vandaan? Ligt de diepste oorsprong niet in de oneindige God zelf? Is het niet het wezen van de liefde zelf die grenzeloos en oneindig is? Komt niet alle beweging van het leven voort uit die grenzeloze oneindige liefde? Waar zouden we zijn, als die liefde niet bestond?
“Als de liefde niet bestond
Zou de zon niet langer stralen
De wind zou niet meer ademhalen
Als de liefde niet bestond ,
Ik zou sterven van de kou
En m’n adem zou bevriezen
Als ik je liefde zou verliezen
Er is geen liefde zonder jou.”
Muziek: Als de liefde niet bestond - Wende Snijders