Het wonder van de natuur
Hieronder vind je de links naar meditatieve natuurfilms. Ik heb ze op youtube gezet. Ze combineren muziek en film of foto's. Ze tonen iets van het verbazende van de natuur, goed bezien. Het zijn eenvoudige filmpjes, in de loop van de jaren gemaakt voor mijn eigen plezier in wat ik zie.
Hier is er eentje om je een indruk te geven, met muziek van de Noorse zangeres Marie Boine, mooi passend bij al dat ijs.
De huid van bomen kan mij plotseling raken. Alsof hun schors verborgen tekens bevat, boodschappen van onbekende oorsprong. Een klein filmpje met tedere gitaarmuziek. Kijk hier maar.
Ik werd al wandelend zomaar gestopt door het schaduwspel van een drijvend blad en een schrijvertje. Dat deed me natuurlijk aan het gelijknamige gedicht van Guido Gezelle denken. Een kleine impressie.
Er wordt weleens gezegd: in het hart van het universum is een dans. Soms is er een dag dat je wakker wordt, je deur opent en dan zomaar zie je er een glimps van (met muziek van Philip Glass). bekijk het op youtube.
Het ontroerde me, de ijssculpturen die in modderplassen zichtbaar waren. Dat ligt er maar, zomaar, for the love of God - want wie loopt daar toevallig juist nu, op dat achteraf weggetje? HIER kun je zien wat ik zag en bewonderde.
Winter maakte zichtbaar wat anders verborgen is: het kantklossen van kleine spinnetjes. Te mooi om niet te eren met muziek en aandacht. Chopin's nocturne begeleidt de beelden. LACE
De tulpen in mijn tuin waren zo prachtig dit jaar. Ze riepen een gevoel op waar ik eigenlijk geen woorden voor heb. In dit filmpje probeer ik iets daarvan te vangen. Ik heb het 'heart' genoemd. 'Hart' is een soort bijbels codewoord voor het centrum van een mens, de verborgen kern, oorsprong van ons handelen, ons 'diepe gevoel'. De muziek is een moderne uitvoering van een compositie door Hildegard van Bingen, een Duitse mystica met een groot inzicht in de natuur.
De herfstbladeren van onze klimop vertonen wonderschone kleuren, juist in hun stervend losraken. Het lied: The Rose, bezingt de moed om los te laten. De ziel die durft te sterven komt tot leven. Lessen van de wijnrank.
Het was 's ochtends vroeg en zomaar ineens was mijn grasveldje veranderd in een schrijnend mooie wereld. In mijn gedachten kwam muziek van de Moody Blues: Night in White satin. Zoiets als een gebed dus.
Op bezoek bij een kwekerij van orchideeën is het niet moeilijk om onder de indruk te raken (met muziek van Taizé)
Diamanten te over - met muziek van Arvo Pärt
In mijn tuin is de iris uitgekomen. Een gedreven schoonheid, zoals de duende van de flamenco muziek van de Gipsy Kings.
Ik vond nog een natuurvideo die ik een tijd geleden maakte, met muziek van Kathleen Battle, die een oude spiritual zingt: I hear music over my head.
De reikende bomen, in de winter zo goed zichtbaar, hebben me altijd geraakt. Wat ze oproepen is net zoiets als wat het lied van Jacques Brel bezingt: het verlangen naar wat onbereikbaar is - maar waar je toch naar reiken moet. Het is een groeizaam verlangen. HIER kun je het zien en horen. Jacques Brel is bij uitstek de zanger van de hartstochtelijke overgave aan het leven. Het lied is een vrije bewerking uit de musical the Man of la Mancha, (over Don Quichote) en hij zingt het zoals alleen Brel dat kan.
Hoe de bloemen heten weet ik niet, de zaden kwamen uit een wildebloemen-mengsel. Maar ze maakten wel de indruk alsof er een invocation - een oproep vanuit ging. Ze hebben iets te melden. Iets martials met klaroenstoten en marching drums. John Luther Adams componeerde de percussiemuziek. KLIK HIER
Het langzaam aanbreken van de dag, op muziek van het Nunc Dimittus uit Taize. De tekst van het lied is het eerste deel van een klassiek avondgebed: Heer, laat nu uw dienstknecht gaan, in vrede zoals u hebt beloofd. Maar het is ook het gebed van iemand die verlangt om te sterven. Of om het oude achter zich te laten. Een gebed van verlangen naar de nieuwe morgen. KLIK HIER OM HET FILMPJE TE ZIEN
Geniet van het elegante vingerspel van gladiolen en een spaans adagio.
Eind december maakte ik een wandeling in de Franse heuvels. Het had gevroren. De vorst en de wind, samen met vensterglas, of modder en kiezels, hadden voor fantastisch mooie vormen gezorgd: om zomaar van te genieten, gratis en voor niets. Het deed me denken aan een regel uit Four Quartets, van T.S. Eliot: these are hints and guesses, hints followed by guesses. Eliot spreekt over het punt waar tijd en tijdloosheid elkaar snijden. Iets dat door gewone mensen maar zelden opgemerkt wordt. Die momenten noemt hij: hints and guesses. Brian Eno maakt minimale muziek: heel geschikt voor een natuurmeditatie. Hier is het filmpje:
Arabesque is een klein meditatief natuurfilmpje op de dromerige muziek van Harold Budd. Als een kleine dans.
De herfststilte van dichtbij gezien is vol weemoedige schoonheid, net als de muziek van Silencium.
Iedere zomer kun je dit zien, met een beetje geluk in je eigen tuin, of het park in de buurt. Maar zie je het ook? De muziek van Clannad bezingt de schoonheid van hun Ierland, maar het past goed bij de filmopnames van deze vlinders. klik HIER om het filmpje te zien.
Lui languit onder de bomen in het lentebos .. (is je de ruimte tussen de blaadjes weleens opgevallen?)
Wat je in de lente kunt zien en niet wilt missen: katjes in bloei. op youtube hier te vinden.
Bewonder de dans van de dahlia in een schitterend park in Mechelen met muziek van Donovan.
Verwonder je over de beweging van schaduwen op het water op het ritme van Karsh Kale.
Verbaas je over het spel van licht op atlantische golven bij de muziek van het jongenskoor Libera. Hier op youtube. De kust in het zuiden van Spanje heet Costa del Luz, kust van licht. En dat lichtspel kun je hier zien. Ode aan het zichtbare en onzichtbare licht.
Het credo uit een Spaanse flamenco-mis begeleidt beelden van tulpen in de mist,
terwijl de primula chassidisch psalmzingt.
Bekijk de roos van verlangen met muziek van Thomas Tallis.
Fleetwood Mac voert je meditatief langs zomerbloemen
Easter joy in felle kleuren met muziek van Bach